Spotkanie

  Witajcie . Ten weekend mam pod znakiem spotkań . Dziś byłam pierwszy raz na spotkaniu a jutro idę na spotkanie z moim klubem głuchoniewidomych . Dziś byłam na spotkaniu Duszpasterstwa Niewidomych .Teraz  niedawno zostało u nas stworzone .Spotkania odbywają się w centrum Duszpasterskimhttps://archwarmia.pl/aktualnosci/powstalo-centrum-duszpasterskie-archidiecezji-warminskiej/ Kolega namówił bym chodziła. Co do niewidomych to należałam do kola w Olsztynie ale na spotkania jakoś tak nie chodziłam.Byłam tylko na wycieczkach i warsztatach .Teraz znowu chce być  w tym środowisko przez duszpasterstwo i nie tylko.Chciałam oba spotkania opisać w jednym poście ale jak to ja musiałam obfocić  budynek w którym mamy spotkania .Na Spotkaniu była msza możliwość przyjęcia sakramentu chorych . bo dziś dzień chorych / czyli Matki Boskiej z 

Lourdes 

Począwszy od 11 lutego 1858 roku 14-letnia wiejska dziewczyna Bernadeta Soubirous doświadczyła serii objawień „Pięknej Pani”. Wydarzenia te miały miejsce w grocie Massabielle, niedaleko Lourdes. 25 marca 1858 roku, podczas 16. objawienia, w święto Zwiastowania, Piękna Pani powiedziała: Ja jestem Niepokalane Poczęcie.... Objawienia zostały uznane za autentyczne przez biskupa Tarbes, Laurence'a w 1862

Bernadetta Soubirous od 11 lutego do 16 lipca 1858 roku doświadczyła w sumie 18 objawień. Świadkami objawień i dziwnego zachowania się dziewczyny byli okoliczni mieszkańcy, zbierający się w grocie na odpoczynek. Podczas objawień w grocie pojawiło się źródło wody.

Cudowne uzdrowienia

Od momentu pojawienia się źródła uznano ok. 7 tys. przypadków uzdrowień po obmyciu się w jego wodzie70 spośród nich Kościół uznał za cudowne. Ostatnim uznanym, 70. cudem było uzdrowienie s. Bernadette Moriau w 2008. Dla wygody pielgrzymów zbudowano kamienne wanny, w których można się zanurzyć, a wokół groty zamontowano krany służące do napełniania naczyń wodą[

Bernadeta Soubirous (właśc. fr. Bernarde-Marie Soubirous lub Maria Bernada Sobirós; ur. 7 stycznia 1844 w Lourdes, zm. 16 kwietnia 1879 jako siostra zakonna Zgromadzenia Sióstr Miłości w Nevers (fr. Soeurs de la Charité et de l’Instruction Chrétienne de Nevers)) – francuska święta Kościoła katolickiego oraz wizjonerka.

Bernadeta Soubirous (właśc. fr. Bernarde-Marie Soubirous lub Maria Bernada Sobirós; ur. 7 stycznia 1844 w Lourdes, zm. 16 kwietnia 1879 jako siostra zakonna Zgromadzenia Sióstr Miłości w Nevers (fr. Soeurs de la Charité et de l’Instruction Chrétienne de Nevers)) – francuska święta Kościoła katolickiego oraz wizjonerka.Bernadeta była najstarszą córką z dziewięciorga dzieci ubogiego młynarza Franciszka Soubirous i Luizy Casterot. Od dzieciństwa była słabego zdrowia i często chorowała. Mając 11 lat przeżyła epidemię cholery. Zachorowała wtedy na astmę i gruźlicę. W wieku 14 lat, w 1858 – osiemnastokrotnie ujrzała Matkę Bożą w grocie Massabielle w Lourdes.

Cel objawień został ukazany przez samą Maryję, gdy przedstawiła się Bernadecie w miejscowej odmianie dialektu gaskońskiego języka oksytańskiego: Que soy era Immaculada Councepciou[1][2] – „Jestem Niepokalane Poczęcie”. Było to cztery lata po uroczystym ogłoszeniu przez papieża Piusa IX dogmatu o zachowaniu Matki Chrystusa od zmazy grzechu pierworodnego. Matka Boża miała poprosić Bernadetę, by odgarnęła nieco ziemi pod skałą i odkryła źródło, które zaczęło wypływać coraz obficiej[3]. Źródło to istnieje do dziś i jest celem pielgrzymek milionów chorych, z których wielu[wymaga doprecyzowania] daje świadectwo duchowego i fizycznego uzdrowienia po kąpieli w nim. Maryja poleciła też, by dziewczyna modliła się na różańcu.

Bernadeta była chorowitym dzieckiem; przez większość życia cierpiała na astmę. Przez sobie współczesnych była uważana za osobę naiwną i prostoduszną, a pomimo surowych przesłuchań, zarówno przez oficjeli Kościoła katolickiego, jak i rządu francuskiego, konsekwentnie obstawała przy swojej historii.

W 1866 roku wstąpiła do klasztoru Nôtre Dame de Nevers, unikając w ten sposób powszechnego zainteresowania, jakie budziła z powodu otrzymanych objawień. Spędziła w Nevers resztę swojego życia. Zmarła w wieku 35 lat na gruźlicę.

Beatyfikacja i kanonizacja[edytuj | edytuj kod]

Nienaruszone rozkładem ciało siostry Bernadetty w czasie ekshumacji w 1925 roku

W czasie procesu kanonizacyjnego w 1919 roku stwierdzono, że ciało Bernadety mimo upływu czasu pozostało nienaruszone.

W 1925 papież Pius XI, w obecności ostatniego z jej braci, ogłosił Bernadetę-Marię błogosławioną, a w roku 1933 tenże papież zaliczył ją uroczyście w poczet świętych[4]