Spacerek po mieście

 Witajcie . Idąc obfocić kolejne byłe koszary he he Pospacerowałyśmy z Hanią i odkryłyśmy inne miejsca. Koszary były małe wiec spacerek byłby zbyt krótki . Dobrze że w telefonie Hania ma internet i zobaczyła co tu może być ciekawe i potem to już szłyśmy przed siebie .

No to zaczynamy spacerek 

1

Koszary Strzelców

Budowa koszar w latach 1883–1884 przy obecnej ul. M. Kromera dała początek olsztyńskiemu garnizonowi. Jako pierwsze stacjonowały tu jednostki strzelców. Budynki zostały wzniesione w konstrukcji tzw. muru pruskiego. Na przełomie XIX/XX w. w bezpośrednim sąsiedztwie koszar wybudowano kasyno z towarzyszącym mu parkiem. Po pierwszej wojnie światowej koszary zostały zaadaptowane na mieszkania. Funkcję taką pełniły do czasu rozbiórki w latach 80. XX w. Z dawnych koszar zachował się do dziś ceglany budynek przy ul. M. Kromera nr 5 i 7, który pierwotnie pełnił funkcje odwachu, czyli pomieszczenia dla żołnierzy pełniących wartę główną w garnizonie. W budynku znajdował się także areszt.

Obecnie w odremontowanym odwachu przy Kromera 5 i 7 znajduje się Hospicjum dla Dzieci Caritas. https://www.whitemad.pl/opuszczony-budynek-zyskal-nowe-zycie-teraz-dziala-tu-hospicjum-caritas/

2Mural Kalejdoskop Bartek świątecki

3

Kościół garnizonowy Matki Boskiej Królowej Polski  o nim już pisałam jak byłam z siostrzenica na spacerze w marcu

4Rzeźba Macierzyństwo, autor: Kazimierz Zieliński, data powstania: 1978 r.,

5P

Patron biblioteki pedagogicznej Urodził się w Warszawie, 31 III 1886 roku. Zmarł 3 X 1981 roku, w Aninie k. Warszawy. 

Wybitny filozof, prakseolog, etyk. Tytuł doktora filozofii uzyskał w 1912 roku. Był nauczycielem i wykładowcą. Wychował wiele pokoleń Polaków. Związany był m.in. z Uniwersytetem Warszawskim, Uniwersytetem Łódzkim, Instytutem Filozofii i Socjologii PAN.Od 1927 roku był przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. Działał w Łódzkim Towarzystwie Naukowym. Kierował pracami Komitetu Redakcyjnego Biblioteki Klasyków Filozofii. Był przewodniczącym Rady Naukowej Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN.Otrzymał tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz uniwersytetów w Brukseli, Florencji i Oksfordzie. Badania naukowe Profesora Kotarbińskiego skupiały się wokół problemów filozofii, logiki i etyki. Był twórcą koncepcji filozofii reizmu (konkretyzmu) oraz teorii skutecznego działania (prakseologii). Ustalił podstawowe pojęcia etyki niezależnej. W ideałach wychowawczych głoszonych przez Profesora Kotarbińskiego podkreślana jest przede wszystkim potrzeba poszanowania wolności człowieka, jego sumienia oraz dążenie do prawdy i dobra. 

Jest autorem etycznej koncepcji opiekuna spolegliwego. W bogatej spuściźnie naukowej twórcy "Traktatu o dobrej robocie" znajdują się też wypowiedzi na temat funkcji społecznej bibliotek, ich roli w rozwoju oświaty i nauki oraz zadań bibliotekarzy. Filozoficzne i etyczne postulaty Profesora, zwłaszcza dotyczące koncepcji spolegliwego opiekuna - kierującego się najwyższym dobrem osób powierzonych jego opiece - stały sie fundamentem etyki pracy bibliotekarzy WMBP w Olsztynie. Uroczystość nadania Bibliotece imienia Profesora Tadeusza Kotarbińskiego odbyła się 16 kwietnia 1988 r.

 Natalia Żarska, z domu Michałkiewicz^{[potrzebny przypis]} (ur. 5 marca 1906 we Lwowie, zm. 14 lutego 2001 w Olsztynie) – nauczycielka polskiego, Honorowa Obywatelka Olsztyna.

Była córką Stefana i Katarzyny z domu Samosiej. Opuściła Lwów wraz z rodziną w związku z działaniami I wojny światowej. Część wojny spędziła w Tomaszowie Lubelskim, następnie przeniosła się do Włocławka. We Włocławku ukończyła gimnazjum żeńskie oraz dwuletnie studia w Pedagogium im. Władysława Spasowskiego (1927). Studiowała także historię na Uniwersytecie Warszawskim, jednak tych studiów nie ukończyła, uzyskała natomiast prawo nauczania historii na poziomie podstawowym. Od 1927 była nauczycielką języka polskiego w szkole powszechnej we Włocławku; prowadziła jednocześnie działalność społeczną. W 1938 przeniosła się na rok do Rybnika, ale powróciła do Włocławka po wybuchu II wojny światowej. W grudniu 1939 została razem z rodziną przesiedlona do Pruszkowa, gdzie nadal pracowała jako nauczycielka. Jednocześnie uczestniczyła w tajnym nauczaniu języka polskiego i historii na poziomie gimnazjalnym i licealnym oraz zajmowała się kolportażem prasy podziemnej. Rozpoczęte w tym okresie studia polonistyczne na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich uwieńczyła dyplomem magisterskim w 1947 (na Uniwersytecie Poznańskim).

W 1948 wyszła za mąż za weterana walk o Tobruk Jana Żarskiego i rok później przeniosła się do Olsztyna. Podjęła pracę nauczycielki języka polskiego i historii w szkole średniej (obecnie I Liceum Ogólnokształcące w Olsztynie), w 1959 była inicjatorką nadania szkole imienia Adama Mickiewicza, a w 1965 budowy pomnika patrona przy szkole (dłuta Balbiny Świtycz-Widackiej). W ciągu prawie 30 lat pracy w liceum (przeszła na emeryturę w 1977) organizowała koła zainteresowań historii sztuki i teatru, zainicjowała działalność gazetki szkolnej ("Merkuriusz Szkolny"), opiekowała się działalnością ogniska harcerskiego. Pracowała także w Ośrodku Metodycznym dla pedagogów w Olsztynie i zaocznym Studium Nauczycielskim. Od 1961 była lektorem języka i kultury polskiej dla cudzoziemców-studentów Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie (późniejszej Akademii Rolniczo-Technicznej, która w 1999 stała się filarem Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego).

Po przejściu na emeryturę nadal uczestniczyła w życiu kulturalnym i społecznym Olsztyna i liceum im. Mickiewicza. Działała m.in. w olsztyńskim oddziale Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. W 1995 znalazła się w gronie zasłużonych nauczycieli, wyróżnionych tytułem Honorowego Obywatela Olsztyna (obok Jadwigi Lindner, Jana Lubomirskiego i Kazimierza Pacera). Otrzymała także Złotą Odznakę ZNP i Srebrny Krzyż Zasługi (przed 1939), a po wojnie m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, odznakę Zasłużony Działacz Kultury. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Olsztynie (kw. G43 rząd 9 grób 20)^[1].

W 2002 Rada Miasta Olsztyna nadała imię Natalii Żarskiej jednej z olsztyńskich ulichttps://lo1.olsztyn.eu/index.php/73-wspomnienia-i-biogramy/93-natalia-marska-honorowy-obywatel-olsztyna 

1

2

4

3