Miłe spotkanko

Witajcie. Wczoraj  miło spędziłam czas .Poszłam do znajomej i miło spędziłam czas na rozmowie i grze. . Zagrałyśmy w Chińczyka . Kiedyś  siostra  mi z Niemiec  przywiozła grę w której pionkami są miski  żelki . Po wygranej  grze można było  żelki zjeść .  Teraz już jednak są  stare i twarde. Jak widzicie mam na   sobie  korale z papieru . Dawno je zrobiłam ale jakoś nie pokazałam . Pogoda była całkiem ładna więc wracając  wysiadłam  wcześniej z autobusu i zrobiłam sobie spacerek . W końcu gdzieś te kalorię muszę spalać a  ruch to zdrowie .

Chińczyk jest to tradycyjna gra planszowa bardzo popularna na całym świecie w tym i w Polsce. Chińczyk ma bardzo długą tradycję. Chińczyk powstał najprawdopodobniej w IV wieku po Chrystusie w prastarej wielkiej azjatyckiej cywilizacji hinduskiej, co zapewne zdziwić może wielu miłośników chińczyka. Początki chińczyka wiążą się z hinduską grą Chaupar będącą odmianą Pachisi popularnej w całych Indiach ludowej gry. Na bazie właśnie tej tradycyjnej gry planszowej Anglosasi pod koniec XIX wieku stworzyli dwie nowe odmianjednaky zwane Ludo i Parchesi. Nieco później około roku 1908 Josef Friedrich Schmidt stworzył kolejną wersję tej tradycyjnej gry planszowej nazwaną przez niego „Mensch ärgere Dich nicht” czyli „człowieku nie irytuj się”. Ta gra znana jest w Polsce pod nazwą „Chińczyka”. Gra odniosła taki sukces, że z małego zakładu wyrosła wielka firma Schmidt Spiele. 

Skąd ta nazwa Chińczyka? Nie jest to nigdzie wyjaśnione. Być może ma to związek z tym, że w Niemczech grano także w Chinesenspiel grę podobną do Chińczyka. Nazwę chinesenspiele, która jest z kolei najprawdopodobniej odmianą koreańskiej gry Yut, można tłumaczyć jako chińska gra. Być może w związku z podobieństwem obu gier nazwa chinesenspiel była stosowana także w odniesieniu do „Człowieku nie irytuj się”. Stąd też na polskim gruncie gra otrzymała nazwę chińczyka.