Książki we wrześniu

1 Zofia Bystrzycka Zamknięte oczy 

Dwoje ludzi: ona aktorka średniej klasy, on inżynier. Poznajemy ich w okresie , kiedy ich małżeństwo przechodzi okres kryzysu. Przyczyny tkwią w Julii i w Karolu Kraszu, w ich wzajemnym do siebie stosunku, w tym, że żyli obok siebie z zamkniętymi oczami, nie dostrzegając tego, co niosło radość i ból drugiemu. Powieść Bystrzyckiej nasuwa refleksje, związane nie tylko z problemem tzw. kryzysu małżeństwa. Przeżycia bohaterów książki są mocno osadzone zarówno w środowisku, z jakiego Kraszowie się wywodzą, jak i we współczesności. Na kartach powieści stykami się ze sprawami aktualnymi, z echami wydarzeń i przemian społecznych, jakie obserwujemy w otaczającej nas rzeczywistości. "Zamknięte oczy" to powieś o ludziach dnia dzisiejszego, o ich bolesnych sprawach, powieść napisana bardzo żywo i barwnym językiem którą radzę przeczytać wszystkim.270/22375

2Ewa Piątkiewiecz Oczami Amalii Oczami Amalii" to książka oparta na faktach, choć autorka dopisała niektóre elementy fabuły. To opowieść o kobiecie, która od wczesnego dzieciństwa zmagała się z licznymi życiowymi trudnościami. Samotnie idąca przez życie, lecz nie sama. Na swojej drodze spotkała miłość, która zamiast dawać radość stała się źródłem cierpień. Kiedy już Amalia myślała, że nic dobrego jej w życiu nie spotka, okazało się, że jest w stanie błogosławionym. Swą miłość przelała na dziecko, które stało się jej całym światem. Wkrótce też poznała tego właściwego mężczyznę. Los Amalii i jej przejścia pokazują, że nigdy nie wolno się poddawać, bo gdzieś, nawet na samym końcu, czeka na nas szczęście.79/349/22454

3Piotr Czerski Ojciec odchodzi Jeszcze jedna książka o polskim papieżu. Krytyczna minipowieść o tzw. pokoleniu Dżej Pi Tu. Obraz społeczeństwa polskiego w Krakowie zestawiony z obrazem medialnym, wszechobecne stacje telewizyjne, okno na Franciszkańskiej, Marsze Milczenia, Mecze Pokoju, Czarny Internet i wiele innych zbiorowych akcji. 1 kwietnia 2005 (w wigilię śmierci papieża) główny bohater ateista przyjeżdża na stypendium do ukochanego miasta największego z Polaków i niczym Odyseusz wędruje po krakowskich mieszkaniach i przepełnionych knajpach, konsumując alkohole i prowadząc z przedstawicielami miejscowej młodej inteligencji oraz obcokrajowcami rozmowy o Papieżu, rzeczach ostatecznych, i tych zupełnie błahych. Jest przy tym nieodmiennie zaskoczony masowymi eventami i krytycznie portretuje medialny wizerunek społeczeństwa, któremu na ekranach, monitorach, w słuchawkach na żywo umiera Ojciec 140/489/22594

4katarzyna Grochola Przegryźć dżdżownicę To wnikliwe i poruszające, by nie rzec wstrząsające, studium uczuć i myśli - kobiety, która musi zmierzyć się z bodaj najgorszym, co mogło ją spotkać - zdradą. Grochola z dużym realizmem rekonstruuje stan psychiki swojej bohaterki, po mistrzowsku ukazuje niekończące się gonitwy myśli, desperackie próby uchwycenia sensu sytuacji, która jest przecież tragicznie absurdalna. Czy istnieje jakiś sposób? Czy kobieta może poradzić sobie sama, ze swoim bólem i wstydem?83/.472/22677

5Eduardo Mendicutti Porozmawiaj ze mną Ironiczna, pełna buntu opowieść człowieka o innej orientacji seksualnej, o cenie jaką trzeba zapłacić za bycie innym.

Nerczan jest homoseksualistą. Mieszka ze sparaliżowaną siostrą Antonią, którą się opiekuje. Pracuje jako manikiurzysta w La Algaidzie, chodząc po domach starszych dam z towarzystwa. Swoimi obserwacjami, przemyśleniami i przeżyciami dzieli się z klientkami i siostrą. Mówienie jest dla niego terapią, antidotum na wszystkie troski. Mendicutti zmusza czytelnika do refleksji nad losem tych, których społeczeństwo spycha na margines, spuszczając na nich zasłonę milczenia. Komentuje fakty teraźniejsze i te z przeszłości, rekonstruuje życie swoje i Antonii. W ten sposób rozprawia się z małomiasteczkową mentalnością. Ze skinami malującymi na jego domu obraźliwe teksty, z ojcem, który nigdy nie pogodził się z homoseksualizmem syna. Robi to w mistrzowski sposób.278/750/22955

6Britney Spears, Lynne Irene Spears

Piosenka Miłości    Wzruszająca opowieść o relacjach między dorastającą córką i jej matką. Wanda i jej córka Holly nie opływają w dostatki, ale w ich życiu nie brakuje zrozumienia i miłości. Z pasją oglądają program muzyczny z udziałem utalentowanych dzieci uczęszczających do prestiżowej szkoły. Wkrótce spełnia się marzenie Holly zostaje uczennicą owej szkoły. Czy dziewczyna wykorzysta szansę na sukces?

Książka napisana przez Britney Spears i jej matkę.191/941/23146

7Guillermo Arriaga  Nocny bawół Nocny bawół to pełna namiętności historia trójkąta miłosnego na granicy szaleństwa, śmierci, destrukcji. Wrażliwy, charyzmatyczny Gregorio walczy w szpitalu psychiatrycznym z urojeniami. W tym czasie jego dziewczyna Tania nawiązuje romans z ich wspólnym przyjacielem Manuelem. Zdradzony chłopak popełnia samobójstwo, ale wcześniej sporządza plan mający doprowadzić na skraj obłędu przyjaciół, którzy go zawiedli. Widmo jego choroby psychicznej nie przestaje prześladować kochanków — wpadają w spiralę zazdrości, zdrady i poczucia winy.

To opowieść o narastającym napięciu, w której autor zgłębia emocje młodych ludzi próbujących pokonać nihilizm. Pustka i śmierć dyktują tempo, w którym dopełni się los bohaterów.243/1184/23389

8 Susan Minot  Wieczór Powieść obyczajowa. Bohaterka, żegnając się z życiem, wspomina je. Wielka miłość, zrządzenia losu, ludzkie wybory, siła pamięci. Ann Lord przeżyła sześćdziesiąt pięć lat, trzykrotnie wychodziła za mąż, ma trzy córki i syna. Umierając na raka, przez ostatnie dni wspomina swe życie i ważnych dla niej ludzi. W szczególności Harrisa Ardena, poznanego latem 1954 roku na ślubie przyjaciółki i będącego największą miłością Ann. Tamten weekend w Maine zmienił całą jej przyszłość.269/1469/23658Filmu na podstawie książki nie oglądałam 

9..Peter De Vries Przepych Kolibra  Bohaterem powieści jest Jim Tickler, syn komiwojażera z Indiany. Małżeństwo z dobrze sytuowaną panną otwiera mu drogę do "kariery", którą robi w firmie teścia. Odtąd życie jego toczy się burzliwie, raz jest u szczytu sukcesu i wtedy obrasta w barwne piórka kolibra, to znów przeżywa klęskę, z której uporczywie się dźwiga.

Powieść obfituje w mnóstwo przezabawnych sytuacji. Autor wykpiwa świat reklamy, telewizji, fundacji naukowych, ukazuje typowe amerykańskie rodziny w sposób satyryczny, z wielkim wdziękiem i komizmem.  279/1748/23937

10 Piotr Borodyński Ucieczki i inne wspomnienia 368/2116/24305

11Sławomir Kryska Dziewczyny zony i kochankizbiór opowiadań o miłościach i nie-miłościach, o naszych powszednich dramatach związanych z pogonią za pierwszymi, z ucieczkami przed drugimi. Kryska opowiada o rozwodach i zdradach, ale także o przemożnej sile uczuć, dzięki którym bohaterowie książki przezwyciężają przeszkody piętrzące się na drodze ku szczęściu.217/2333/24522

12Gloria Goldreich Kolacja z Anną kareniną Powieść obyczajowa. Historia sześciu kobiet z Nowego Jorku, które połączyła pasja czytania. Wszystkie mają po trzydzieści parę lat, jest wśród nich samotna matka i szczęśliwa żona, niezamężna flirciara i kobieta, wychowująca autystyczne dziecko. Spotykają się, by dyskutować o ulubionych lekturach, ale książki szybko stają się pretekstem do rozmów o własnych sukcesach i porażkach, o miłości, zazdrości, zdradzie, rodzinie.336/2669/24858

13kathy lette Australijka w Londynie Dla młodej Australijki, Maddy Wolfe, pierwsze wyjście na miasto z nowonarodzonym dzieckiem nieoczekiwanie zamienia się w koszmar. Zatrzymana za rzekomą kradzież w luksusowym domu towarowym Harrodsa, trafia na oddział kobiecy londyńskiego aresztu. A tam sprawy przybierają jeszcze gorszy obrót...

Ojciec chłopca, Alex Drake, gwiazda telewizji, wypiera się znajomości z nią i ojcostwa. Przydzielony przez policję adwokat okazuje się zboczeńcem, obiecującym w zamian na usługi seksualne załatwienie zwolnienia warunkowego. Opiekunka więzienna, która zarabia duże pieniądze na organizowaniu nielegalnych adopcji, usiłuje zmusić Maddy do oddania Jacka. Chcąc ratować chłopca, Maddy przekazuje go swojej przyjaciółce Gillian, która wynosi dziecko w ogromnej kosmetyczce. Policja próbuje oskarżyć ją o dzieciobójstwo. Kiedy w końcu udaje jej się zbiec z aresztu, robi wszystko, by odzyskać syna, do którego nagle wszyscy zapałali wielką miłością. Alex, na którego pomoc liczy, okazuje się równie przydatny, jak zasilany bateriami słonecznymi wibrator w deszczowy dzień.279/2948/25137

14Moje szczęście Listy przysłane do redakcji "Przyjaciólka" na konkurs Moje szczęście 

137/3185/25374

15Mark Burnell Kameleony Ona przez lata tropiła i zabijała na zlecenie ludzi, on jest bezwzględny i śmiertelnie niebezpieczny. Są kameleonami. Potrafią przetrwać w mrocznym świecie przemocy dzięki opanowanej do perfekcji zdolności przystosowania się do każdych warunków. I dzięki temu, że nauczyli się nie ufać nikomu. Stephanie Patrick zapomniała, kim jest naprawdę. Teraz, po swojej ostatniej akcji, chce zostawić przeszłość za sobą.Konstantin Komarow. FBI nazywa go Donem znad Donu. Dziś w sercu swojego finansowego imperium w Nowym Jorku, czuje się równie swobodnie jak wśród swoich mafijnych towarzyszy. W świecie, gdzie zaufanie to słabość, a okrucieństwo to chleb powszedni, miłość może okazać się największym zagrożeniem.350.3535/25724 

W tym miesiącu też się rozszalałam i wyszło mi dziennie 117 stron .Książki to taki misz masz obyczajowy 

.

Jak to widzisz

 Witajcie W zabawie Jak to widzisz https://sztukaiksiazka.blogspot.com/2022/09/jak-to-widzisz.html   Robimy kartkę do takiego wiersza Robimy kartkę do słowa, wrazów, środków stylistycznych, wersów, 

Zygmunt Marek Miszczak

Stubarwny wrzesień

Idzie jesień i już wkrótce
Wiatr na złotej zagra nutce;
Żółte liście strąci z drzewa;
Wszystko wokół porozwiewa.

Idzie jesień po kałużach,
Przez ulice, przez podwórza
I, choć smętna jest po trosze,
Kolorowe ma kalosze -

Pełne błysków i pasteli,
Że aż serce się weseli.
Kto je nosi - drodzy moi -
Słót wrześniowych się nie boi.

Przyodziany złotą szatą,
Zaplątany w babie lato
Wrzesień płaszczem nas okrywa,
Jak jesienna mgiełka siwa...   

                                  ***

Ja wybrałam zdanie Żółte liście strąci z drzewa;

kartka bardzo jesienna bo to jest kawałek mojego obrazka 

Był sobie narysowany kreskami obrazek i cześć wykorzystałam do innej kartki http://basiapawlak.blogspot.com/2018/11/wymianka-kartkowa-pory-roku.html

Został mi mały kawałek więc go nie wyrzucałam z myślą może się przyda.Tak więc teraz go wykorzystałam . Dorysowałam drzewo i przykleiolam żółte listki . Tako oto moja kartka 

 

Park podzamcze

Witajcie Znowu spacerujemy po starówce . Idąc w dół od zamku i amfiteatru idziemy do parku podzamcze  Na terenie parku znajduje się popiersie Mikołaja Kopernika oraz głaz dedykowany pamięci Seweryna Pięniężnego. Warte uwagi są również wolno stojące rzeźby autorstwa olsztyńskich artystów, m.in. „Syrenka dwuogoniasta”, „Wiosna”, „Łyna”. Dzieła rzeźbiarskie ozdabiają również dwie fontanny. Są to: „Symfonia ptaków” Ryszarda Wachowskiego i Antoniego Szczypczyńskiego oraz „Dziecko na rybie” dłuta Balbiny Świtycz-Widackiej.

Teren parku jest zróżnicowany, częściowo otoczony przez wysokie skarpy. Przecinają go alejki spacerowe leżące na różnych poziomach. Oś parku stanowi koryto Łyny, przez które oprócz mostów drogowych przerzucono kilka kładek dla pieszych. Koło zamku rzekę przegradza próg nazywany „Niagarą”.

Nieopodal wznosi się willa „Casablanca” z lat 1912-13 (były Klub Garnizonowy), w której po odrestaurowaniu znajduje się restauracja i apartamenty do wynajęcia.

Pomnik Mikołaja Kopernika w Parku Podzamcze

Pomnik Mikołaja Kopernika, autorstwa berlińskiego rzeźbiarza Johannesa Götza z Berlina. Powstał z inicjatywy Rady Miejskiej Olsztyna, odsłonięty 9 listopada 1916 roku. Pierwotnie spiżowe popiersie astronoma było umieszczone na postumencie pod architektonicznym baldachimem, wspartym na filarach i znajdowało się przed groblą zamkową do 1946 roku. Obecnie pomnik usytuowany jest przed zamkiem, przy moście na Łynie w Parku Podzamcze. Na zmienionym cokole wykuty został napis w języku polskim: „Obrońcy grodu olsztyńskiego przed najeźdźcą krzyżackim. Wielkiemu Polakowi Mikołajowi Kopernikowi wdzięczni Polacy”

.

2Casblanka  Willę wybudowano na terenie podzamcza, na skarpie, obok mostu na Łynie – prowadzącego do olsztyńskiego zamku (obecna ulica Zamkowa 5).

Pierwsze wzmianki na temat istnienia budynku w tym miejscu pochodzą z 1662 roku. Była to siedziba burgrabiego zamkowego (stąd przyjęte w późniejszych latach określenia „Pałac Burgrabiego” lub „Dom burgrabiów”). Budynek był kilkakrotnie przebudowywany, m.in. gruntownie w 1758 roku. W latach 1772-1862 był zajmowany przez dzierżawcę domeny Stary Dwór-Posorty koło Kortowa. W drugiej połowie XIX wieku budynek po raz kolejny został przebudowany, a następnie przekazany na potrzeby wojska (zorganizowano tu klub oficerski). Po 1907 roku budynek sprzedano Wilhelmowi Ernstowi Harichowi – właścicielowi drukarni i wydawcy „Allensteiner Zeitung”. Harich rozebrał budynek i w 1913 roku nadał mu obecny kształt.. Odtąd willa pełniła funkcję rodzinnej rezydencji i kamienicy czynszowej Część pomieszczeń wynajmowano, m.in. oficerom olsztyńskiego garnizonu i urzędnikom państwowym. Ostatnim indywidualnym właścicielem budynku przed 1945 rokiem była Else Löffke, wdowa po prezesie Sądu Krajowego w Olsztynie. Po drugiej wojnie światowej willę najpierw przeznaczono na rezydencję olsztyńskich wojewodów (1948-1950), a następnie przekazano ją na potrzeby wojska. Wówczas zorganizowano tu klub garnizonowy, a także wojskową bibliotekę. Wtedy też utrwaliła się zwyczajowa nazwa budynku „Casablanca”. W latach 90-tych budynek został opuszczony przez wojsko i stopniowo zaczął niszczeć. Willa znalazła nowych właścicieli w 2010 roku, a w roku następnym przystąpiono do prac budowlano-konserwatorskich. W 2013 roku odrestaurowany obiekt oddano do użytku. Obecnie znajduje się w nim kompleks gastronomiczny, w którego skład wchodzi: Restauracja Casablanca^[1], sala konferencyjna i winiarnia.

Jest to budowla piętrowa, podpiwniczona i zwieńczona dachem mansardowy z lukarnami i użytkowym poddaszem.. Wzniesiono ją na planie wieloboku, a jej bryła składa się z budynku głównego, mniejszej, piętrowej oficyny usytuowanej od zachodu i parterowej przybudówki od strony wschodniej. Fasada znajduje się od strony północnej. Wejście główne ujęte zostało w portal, zamknięty łukiem półkolistym z boniowaniem. Masywne balustrady schodów ozdabiają betonowe kule. Ponad portalem znajduje się okno z półkolistym balkonem, ozdobione kartuszem ze zwisającymi girlandami. Okna elewacji frontowej są prostokątne, na parterze zwieńczone tynkowaną półkolistą arkadą. Od strony południowej budynek posiada ryzalit z tarasem w górnej kondygnacji. Umieszczono w nim szerokie okna zespolone: prostokątne i zamknięte półłukiem. Poniżej ryzalitu powstał nowy taras, za pośrednictwem którego główna sala restauracyjna łączy się z parkiem. We wnętrzu zachowały się elementy dawnego wystroju, w tym m.in.: sztukaterie, oparta na motywach biblijnych płaskorzeźba, przedstawiająca niebiańskie główki aniołków, kamienny kominek, kasetonowy sufit, wiodące na galerię drewniane schody z rzeźbioną balustradą, neorenesansowe witraże.https://blog.tripsoverpoland.pl/2015/10/10/olsztyn-odkrywanie-uratowanych-obiektow-zabytkowych-i-innych-ciekawych-miejsc-podczas-letniego-spaceru/

Ciekawostki

• W 1907 roku w willi został zamordowany major August von Schönebeck. Zastrzelił go zazdrosny kochanek żony. Sprawa zakończyła się głośnym procesem sądowym, a wśród mieszkańców miasta przyjęło się nowe określenie tego budynku – „Willa Mord”.
• Na skwerze, po drugiej stronie ulicy Zmakowej znajduje się popiersie Mikołaja Kopernika, odsłonięte w 1946 roku.
• W 2005 roku, w trakcie prac w otoczeniu willi, w murku wokół tarasu odnaleziono zaginione Macewy z dawnego żydowskiego cmentarza w Olsztynie. Po przeprowadzeniu prac konserwatorskich zostały one przeniesione na swoje pierwotne miejsce.^[2][3]Na elewację willi „Casablanca” przy ul. Zamkowej 5 powróciła tablica poświęcona Balbinie Świtycz-Widackiej (1901-1972). Tablica powstała w 2 poł. l. 90. XX w. z inicjatywy Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. Upamiętnia związaną z Olsztynem rzeźbiarkę i poetkę, która w budynku przy ul. Zamkowej 5 kształciła młodych adeptów sztuk plastycznych. Tablicę z napisami i popiersiem artystki (odlew

  z brązu) zaprojektowała Jowita Widacka-Solarska - córka nieżyjącej rzeźbiarki. W 2007 roku zostały zniszczone napisy na tablicy, a kamienna płyta pękła. W związku z tym podjęto decyzję o jej demontażu i naprawie. Po zakończeniu rewaloryzacji zabytkowej willi tablica ponownie została umieszczona na elewacji budynku.

  
  

• 3   

• Na ścianie budynku "Casablanca" od strony zamku Kapituły Warmińskiej i rzeki Łyny.
  
  Na elewację odrestaurowanej willi „Casablanca” przy ul. Zamkowej 5 powróciła tablica poświęcona Balbinie Świtycz-Widackiej (1901-1972). Tablica powstała w 2 poł. l. 90. XX w. z inicjatywy Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. Upamiętniała związaną z Olsztynem rzeźbiarkę i poetkę, która w budynku przy ul. Zamkowej 5 kształciła młodych adeptów sztuk plastycznych. Tablicę z napisami i popiersiem artystki (odlew
  z brązu) zaprojektowała Jowita Widacka-Solarska - córka nieżyjącej rzeźbiarki. W 2007 roku zostały zniszczone napisy na tablicy, a kamienna płyta pękła. W związku z tym podjęto decyzję o jej demontażu i naprawie. Po zakończeniu rewaloryzacji zabytkowej willi tablica ponownie została umieszczona na elewacji budynku.
  
  Balbina Świtycz-Widacka.
  (1901-1972) - rzeźbiarka i poetka.
  
  Urodziła się 31 marca 1901 r. w rodzinie Nikodema i Marii z domu Konarskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Brześciu nad Bugiem, studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1924-1929) pod kierunkiem wybitnego rzeźbiarza Konstantego Laszczki. Po studiach osiadła w Kobryniu, gdzie nauczała rysunku, robót ręcznych i gimnastyki w Gimnazjum Żeńskim im. Rodziewiczówny (do 1941 r.) oraz prowadziła pracownię rzeźbiarską. W czasie II wojny światowej rodzina Widackich ukrywała Żydów z lokalnego getta. Po 1945 osiedliła się na Pomorzu. Kierowała referatem kultury w Wyżysku, mieszkała w Brodnicy, krótko we Wrocławiu, od 1952 w Giżycku. W 1954 roku zamieszkała w Olsztynie w miasteczku akademickim Kortowo, gdzie spędziła resztę życia. Zmarła w Olsztynie 28 lipca 1972 roku, została pochowana w Brodnicy.
  
  Członek grupy „Zachęta” w Warszawie. Angażowała się w działalność Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1950 r.) i Towarzystwa Miłośników Olsztyna, którego była współzałożycielką.
  
  Jest autorką blisko 1000 rzeźb. Prezentowała je na wystawach w Brześciu, Kobryniu, Warszawie. Brała udział w wystawach „Jarmarki Poleskie”. Jej rzeźba Poleszuczka z dzieckiem oraz popiersie Rodziewiczówny zostały zakupione i podarowane marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Po 1945 roku miała wystawy indywidualne ( w Olsztynie-1958, 1962, 1967) i brała udział w wystawach zbiorowych m.in. w Olsztynie, Bydgoszczy oraz Belgradzie, Moskwie, Kaliningradzie. Jej rzeźby znajdują się m.in. w muzeach w Warszawie, Olsztynie, Brześciu, Negotyniu (obecnie Serbia). Najbardziej znane rzeźby to pomnik Michała Kajki w Ełku, odsłonięty 28 września 1958 r. z okazji setnej rocznicy jego urodzin (za model posłużył syn poety, Adolf Kajka zamieszkały wówczas w Orzyszu), popiersie Adama Mickiewicza przed I Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Olsztynie, rzeźby "Rybactwo", "Rolnictwo", "Kormoran" w olsztyńskim Kortowie oraz „Ryba z dzieckiem” i „Wiosna” w parku nieopodal zamku.
  
  Realizowała portrety rzeźbiarskie, które powstawały w cyklach: „Zasłużeni dla Warmii i Mazur”: Ignacy Krasicki, Teodor Bensch, Tomasz Wilczyński, Mikołaj Kopernik, Wojciech Kętrzyński, Feliks Nowowiejski, Bogumił Linka, Jan Liszewski, Wanda i Seweryn Pieniężni, Maria Zientara-Malewska, Alojzy Śliwa, Michał Lengowski, Emilia Sukertowa-Biedrawina, Władysław Gębik, Jakub Prawin. W cyklu „Naukowcy, artyści, politycy” powstały m. in. rzeźby: Tadeusza Kotarbińskiego, Elżbiety Barszczewskiej, Leona Kruczkowskiego, Władysława Tatarkiewicza, Tadeusza Kotarbińskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Marii Konopnickiej, Ludwika Beethovena, Maksyma Gorkiego, Fryderyka Chopina, Piotra Czajkowskiego.
  
  Jej autorstwa jest popiersie Henryka Sienkiewicza w Bisztynku i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Rucianem-Nidzie. Artystka wykonywała drobne, kameralne formy, miniaturowe główki i kompozycje figuralne nawiązujące do folkloru warmińsko-mazurskiego i poleskiego. Zajmowała się również twórczością poetycką. Napisała ponad 1000 wierszy, aforyzmów, fraszek, erotyków. Niewielka ich część ukazała się drukiem w prasie i antologiach. Własnego zbiorku nie wydała.
  W Olsztynie znajduje się stała Galeria Rzeźby Balbiny Świtycz-Widackiej. Jedna z ulic w Olsztynie nosi imię Balbiny Świtycz-Widackiej. Jej osobę upamiętniają w Olsztynie liczne tablice pamiątkowe m.in. na gmachu rektoratu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz pomniku Adama Mickiewicza w Olsztynie.
• 4Wiosna Rzeźba parkowa Wiosna, autor: Balbina Świtycz-Widacka, data powstania: l. 60. XX w., lokalizacja: Park Podzamcze nad Łyną w Olsztynie.

   5Rzeźba parkowa Wiosna, autor: Balbina Świtycz-Widacka, data powstania: l. 60. XX w., lokalizacja: Park Podzamcze nad Łyną w Olsztynie.

   6

  Głaz pamięci Seweryna Pieniężnego w Parku Podzamcze

  Głaz poświęcony pamięci Seweryna Pieniężnego, odsłonięty 1 września 1964 r., autor: E. Jankowski, lokalizacja: Park Podzamcze nad Łyną w Olsztynie.

   

  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  

  

  1

  
  

  

  2

  
  
  
  
  

  

  2

  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  

  

  3

  
  
  
  
  

  

  4

  
  

  

  5

  
  
  
  
  
  
  
  

  

  6

  
  

 

co mi w duszy gra

 Witajcie Oto karteczka na zabawę u Uli . Wybrałam róże koronkę i perełki 

Dzień Mówienia Jak Pirat - 19 września

 Witajcie .Zobaczcie jakie dziwne dni wymyślają ludzie 

Dzień Mówienia Jak Pirat - 19 września. Święto to powstało w roku 1995, podczas gry w racquetballa. Podczas meczu, jeden z dwóch zawodników po uderzeniu piłką wydał z siebie odgłos, który do złudzenia przypominał odgłos pirata. Sytuacja ta rozbawiła zawodników na tyle, że spędzili cały dzień mówiąc jak piraci. Wtedy też postanowili stworzyć Dzień Mówienia Jak Pirat. Z czasem media zaczęły coraz bardziej interesować się tym tematem, przez co sam pomysł zyskiwał coraz większą popularność. Nie bez znaczenia była również ówczesna moda na piratów.

Obecnie dzień obchodzi się poprzez mówienie jak pirat, czyli używanie odpowiedniego słownictwa, utrzymywaniu specyficznej maniery w czasie mówienia, a także dość mocnej artykulacji.

Z ciekawostek warto dodać, że święto to pochodzi z religii Latającego Potwora Spaghetti, według której człowiek pochodzi od pirata i dlatego mówienie jak pirat powinno być wyjątkowo naturalne dla rodzaju ludzkiego.

Religia Latającego Potwora Spaghetti uznaje ten dzień za święto w swoim kalendarzu liturgicznym, choć nie powstało z myślą o niej i oficjalnie nie jest z nią związane.

Znowu stare miasto

 Witajcie .Oto kolejny spacerek po Starym mieście w Olsztynie 

1

Erich Mendelsohn (ur. 21 marca 1887 w Olsztynie, zm. 15 września 1953 w San Francisco) – niemiecki architekt pochodzenia żydowskiego; przedstawiciel modernizmu i art déco, a także jeden z prekursorów stylu streamline moderne[1]. Jego najbardziej znane dzieła powstały w stylu ekspresjonistycznym[

2 Dom Burmistrza (potocznie burmistrzówka, niem. Bürgermeisterhaus) – najstarszy murowany budynek mieszkalny w Olsztynie, usytuowany na Rynku Starego Miasta pod numerem 11, naprzeciw Starego Ratusza. Tradycyjnie uważany za najważniejszą kamienicę Rynku oraz mieszkanie dawnych burmistrzów Olsztyna. Budowla pochodzi prawdopodobnie z ok. 1500 roku

3Ulica Piastowska, dawna ulica Składowa (Speicher-Straße) to jedna z dłuższych ulic olsztyńskiej Starówki i znajduje się w jej południowej części. Ciekawie zabudowana ale trochę ukryta, gdyż przebiega właściwie wzdłuż zaplecza zabytkowych kamienic umiejscowionych przy głównym trakcie Starego Miasta. Jeśli już znajdziemy się na tej ulicy, to z pewnością należy zwrócić uwagę na zabytkowe spichlerze pochodzące z drugiej połowy XIX w.

Jeszcze niedawno te budynki odstraszały swoim wyglądem. Pełniące po wojnie różne funkcje, potem pozostawione i opuszczone, niszczały ulegając naturalnej dewastacji. W 1988 r. obywa obiekty zostały wpisane do rejestru zabytków. Obecnie jeden ze spichlerzy pełni funkcję mieszkalną, natomiast starszy budynek jest jedną z siedzib Miejskiego Ośrodka Kultury.

Ten właśnie obiekt, znajdujący się dokładnie na rogu wspomnianej ulicy Piastowskiej i Marii Rodziewiczówny zaczyna odgrywać co raz większą rolę w kulturalnym życiu Olsztyna. Budowla sama w sobie jest bardzo ciekawa; wysoka, zwarta, murowana bryła ze stromym dachem, trójkątnymi szczytami, rzędami niewielkich okien. Spichlerz który kiedyś pełnił role magazynu towarów sypkich, wpleciony jest pomiędzy inne domy lub oddzielony od nich wąskimi uliczkami i urzeka swoją surowością oraz pięknem czerwonej cegły.

Dziś to miejsce oficjalnie nazywa się Galeria Spichlerz. Odbywają się tu różne wystawy i warsztaty, od 2009 r. budynek jest też siedzibą Teatralnego Spichlerza prowadzonego przez olsztyńskie Stowarzyszenie Scena Babel i skupiającego olsztyńskich artystów oraz animatorów kultury. Należy jeszcze wspomnieć o drugiej sąsiadującej ze spichlerzem ulicy, czyli ulicy Marii Rodziewiczówny. W kwietniu 2012 r. została ona oficjalnie zamknięta dla ruchu kołowego powołując tym samym do życia Uliczkę Sztuki. Ma to być wyłącznie miejsce spotkań i akcji artystycznych lub, nazywając inaczej, przestrzeń miejska przyjazna artystom.

 Tutaj przez  ładnych kilka lat odbywały się spotkania mojego klubu TPG

4Bazylika konkatedralna św. Jakuba Apostoła w Olsztynie – kościół zbudowany w II poł. XIV wieku. https://myzwiedzamy.pl/olsztynska-katedra/?fbclid=IwAR2LjDe5oXuy1q6KPi0UzRbHZ6DaynKzelg5mqxw60X-MyElFZzVhejcbNI

W 1596 wieżę kościoła (w części drewnianą) zastąpiono nową. Utrzymana była, jak cały kościół, w stylu gotyckim. Miała 63 m wys. Kościół nie jest orientowany, aczkolwiek wieża kościoła wskazuje kierunek na Rzym. W 1721 przebudował go Piotr Olchowski z Reszla (kaplice boczne). W 1864 kościołowi groziło zawalenie i musiano go zamknąć. Oddano go do użytku po generalnym remoncie wykonanym w latach 1866-1868, ale prace nad restauracją wnętrza i nadaniem mu neogotyckiego koloru trwały jeszcze kilkanaście lat. W 1896 z nieznanych przyczyn wybuchł w kościele pożar i wyrządził sporo strat. Co najmniej od 1565 (brak danych dla wcześniejszego okresu) wygłaszano w kościele kazania po polsku. W 1599 proboszcz olsztyński, Ambroży Merten, prosił o zwolnienie z urzędu, ponieważ nie znał języka polskiego mowy swych parafian. Na początku XVIII wieku wszyscy księża olsztyńscy byli Polakami. W ciągu wieków odwiedzali olsztyński kościół, modlili się w nim wybitni Polacy: Jan Dantyszek, Marcin Kromer i Ignacy Krasicki, wszyscy trzej piastujący godność biskupów warmińskich oraz król Władysław IV (1635). W latach 1898-1900 był tu organistą Feliks Nowowiejski, kompozytor "Roty" i "Legendy Bałtyku", a w latach 1979-1981 biskup Józef Glemp (późniejszy prymas Polski) zarządzał stąd diecezją warmińską. Od 1945 prokatedra, od 1973 konkatedra, od 2004 bazylika mniejsza. W porównaniu z bogactwem swej architektury kościół ma znacznie skromniejsze wyposażenie wnętrza. W 1807, podczas wojen napoleońskich, Francuzi zamknęli w nim półtora tysiąca jeńców rosyjskich, a ci, broniąc się przed ostrym mrozem, spalili tu wszystko, co mógł strawić ogień. Mimo to zachowało się w kościele trochę zabytków ruchomych z okresu:

• gotyku (m.in. tabernakulum ścienne z kratą gotycką, tryptyk późnogotycki),

• renesansu (m.in. dekoracja malarska tabernakulum ściennego, tryptyk św. Krzyża, świeczniki),

• baroku (rzeźby apostołów św. Andrzeja i św. Jakuba Starszego, krucyfiks ponadnaturalnej wielkości, obraz Matki Boskiej Różańcowej, chrzcielnica i in.) https://mojemazury.pl/47777,Olsztyn-spacerkiem-po-Starym-Miescie.html

Na koniec kolorowy chodnik 

1

2

4

3