Oprócz zmielonego twarogu, podstawowymi składnikami sernika są jajka, cukier, masło, mąka pszenna. Do sernika dodaje się też różnorodne produkty, takie jak rodzynki, migdały, orzechy, skórkę pomarańczową. Dekoruje się owocami i polewami.
Często masa serowa wykładana jest na uprzednio podpieczony spód z ciasta kruchego lub półkruchego. Sernik występuje w wielu odmianach, może być m.in. pieczony, gotowany lub przygotowany na zimno.
Sernik znany był już w starożytnej Grecji i Rzymie. Jego obecność na polskich stołach zawdzięczamy prawdopodobnie Janowi III Sobieskiemu.
Najbardziej tradycyjna forma sernika pochodzi z krajów niemieckojęzycznych. Stąd często ciasto to nazywane jest "wiedeńskim".że sernik stanowi element tradycji kulinarnej wielu państw. A swoje początki miał w starożytnej Grecji. Był jednym z przysmaków jakie spożywali zwycięzcy olimpijczycy. Przepisy na serniki rozpowszechniane były także w Rzymie. I to dzięki Rzymian zyskał popularność w pozostałych krajach Europy. Oznacza to, że sernik ma historię sięgającą… ponad 2000 lat.
Do Polski dotarł prawdopodobnie dzięki Janowi III Sobieskiemu (nie ma precyzyjnych informacji na ten temat), gdy wracał z Bitwy pod Wiedniem
Lubię serniczek, szczególnie z dużą ilością bakalii i bez żadnego ciasta na spodzie.
OdpowiedzUsuńBuziaczki.
Lubię sernik, ale bez rodzynek w środku. Sama mam takie jeden popisowy w swoim repertuarze :)
OdpowiedzUsuńUwielbiam sernik.:) Serdeczności Basiu.:)
OdpowiedzUsuńSernik to ulubione ciasro większości znanych mi ludzi. Pychota 😊🍰
OdpowiedzUsuńNie lubię serników, najlepszy robiła moja babcia, która miała swoje gospodarstwo, swoje wyroby mleczne, smak takiego sernika jest nie do podrobienia teraz, można szukać jak igły w stogu siana. Ależ on był pyszny!
OdpowiedzUsuńMniam :) Pozdrawiam cieplutko :)
OdpowiedzUsuń